Мелодыю мовы славянскай я чую. Колас. Купала.
У гэтых імёнах калыханку я чую, якую мне маці
Над светлай калыскай спявала. Колас. Купала.
У кожнага народа ёсць паэты, веліч і значэнне якіх узрастаюць ад пакалення да пакалення. У нас, беларусаў, - гэта Янка Купала і Якуб Колас. Сёння мы з вамі ізноў пагарталі старонкі жыцця і мастацкай біяграфіі нашых песняроў.
Яны нарадзіліся ў адзін год. І мэту выбралі для сябе адну. І ўсё жыццё аддана служылі ёй. Яны пранеслі праз усё жыццё высокія ідэалы гуманізму, дабра і справядлівасці, аддалі народу свой талент, сваю душу і сэрца.
Урывак з п’есы Янкі Купалы “Паўлінка”, інсцэніроўка верша Якуба Коласа “На рэчцы зімою” вярнулі нас у атмасферу таго часу.
Са словамі ўдзячнасці Радзіме, пераемнасці пакаленняў, звярнулася да вучняў дырэктар школы: “Тварыце ж любоў! Няхай гэта пачуццё будзе ў вас узаемным, шчырым, светлым. Жадаем вам дабра ў вашых сэрцах, святла ў вашых душах, няхай у згодзе з любым поўніцца вашае жыццё пад небам Беларусі!”
Комментариев нет:
Отправить комментарий